Koncert i spektakl

Duże wydarzenie muzyczno-teatralne szykuje się w Suchym Lesie. Ta gmina jest dla teatru miejscem szczególnym, bo w nieistniejącej już miejscowości Glinno, niedaleko Suchego Lasu, 9 kwietnia 1757 r. urodził się Wojciech Bogusławski, twórca Polskiego Teatru Narodowego. W tym roku przypada 260. rocznica urodzin tego twórcy. W związku z tym Centrum Kultury w Suchym Lesie zaprasza 9 kwietnia 2017 roku (godz. 17) na koncert Kwartetu Złotnickiego, który wprowadzi wszystkich w świat muzyki okresu twórczości Wojciecha Bogusławskiego. Będzie można usłyszeć m.in. Rondo Józefa Elsnera, który współpracował i komponował opery polskie do tekstów Bogusławskiego, I kwartet smyczkowy d-moll Stanisława Moniuszki, a także Georga Philippa Telemanna – Suita Don Kichot, Serenadę na orkiestrę smyczkową G-dur Wolfganga Amadeusa Mozarta. Bezpłatne zaproszenia są do odbioru w sekretariacie CKiBP.

Po koncercie, o godz. 19.00 odbędzie się natomiast projekcja spektaklu Teatru Telewizji „Szalbierz”. Autorem sztuki wyreżyserowanej przez Tomasza Wiszniewskiego jest współczesny węgierski dramaturg György Spiró – pisarz, tłumacz, twórca zafascynowany polską literaturą. „Szalbierz” rozwija jeden z epizodów wydanej w 1981 r. powieści „Iksowie”. Zarówno powieść, jak i sztuka przywołują czas, kiedy sztuka i teatr straciły suwerenność, uzależniając się całkowicie od władzy i polityki.

Główny wątek fabularny „Szalbierza” stanowi przyjazd Wojciecha Bogusławskiego (Tadeusz Łomnicki) na gościnne występy do Wilna. Aktor symbol, ojciec narodowej sceny, godzi się zagrać Świętoszka w prowincjonalnym teatrze. Dyrektor Każyński (Jan Peszek) zgadza się zapłacić artyście wysokie honorarium, gdyż występ swoją obecnością ma zaszczycić sam Gubernator (Jan Nowicki). Licząc na łaskawość władz oraz dofinansowanie podupadającego teatru, Każyński zamierza wprowadzić do Molierowskiej komedii specjalne akcenty – w odpowiednim momencie pokazać portret cara i dwa orły – jeden polski, drugi rosyjski. Przejrzawszy plany dyrektora, sprytny szalbierz rozgrywa jednak finał sztuki w zupełnie inny sposób. Apoteoza caratu zmienia się w polityczną prowokację…