Menu główne
Środki finansowe z budżetu państwa
Relacje
Propozycje kulturalne
Na łamach Prasowej17. polecamy najciekawsze książki, filmy, płyty oraz gry. W roli naszych recenzentów występują prawdziwi fachowcy. Do wysłuchania konkretnych płyt zachęca Jakub Kozłowski z Wydawnictwa In Rock z Czerwonaka, a gry wybiera dla Was Tomasz Skoracki ze Stowarzyszenia Miłośników Gier Planszowych Kości z Puszczykowa. Książki to domena Anny Walkowiak-Osowskiej oraz Magdaleny Kozłowskiej z Biblioteki Publicznej w Swarzędzu, a filmy i seriale dla naszych Czytelników ocenia Joanna Sobik z Kostrzyńskiego Kina za Rogiem.
Wszystkie polecane tytuły to ich subiektywny wybór. Czasami są to nowości na rynku, a czasami nasi recenzenci wracają do wydawnictw mających swoją premierę już jakiś czas temu, a do których ich zdaniem warto wrócić. Zawsze będą to jednak pozycje wartościowe, po które warto sięgnąć w wolnej chwili. Liczymy, że ich propozycje będą dla Was pomocne w wyborze danej płyty, filmu, książki czy też gry. Wierzymy również, że w tym naszym kulturalnym kąciku Prasowej17. każdy znajdzie coś dla siebie. Nowe propozycje poniżej…
MUZYKA: Weidorje „Weidorje”
Weidorje nie kryją się bynajmniej z faktem, że ich jedyna płyta nie zamierza być łatwą przejażdżką dla niedzielnego słuchacza. Gęste, dość mroczne i skondensowane brzmienie zeuhl/jazz fusion, długie formy i złożone struktury rytmiczne wymagają skupienia. Dużo skupienia. Ale dla tych, którzy zdecydują się podjąć wyzwanie, nagroda jest znacząca. Co więcej, jest to płyta lepsza od materiałów wydawanych w tym samym czasie przez przechodzącą lekki kryzys Magmę. Jest cięższa, mniej operetkowa. Bardziej pierwotna, intensywna i pełna energii. Sekcja rytmiczna, prowadzona przez bas Paganottiego i perkusję Kirta Rusta jest fenomenalna. Kompozycje, takie jak „Elohims Voyage” czy „Vilna”, rozwijają się stopniowo, wprowadzając słuchacza w hipnotyczny trans. Złożoność i głębia albumu sprawia, że z każdym kolejnym przesłuchaniem odkrywa się nowe warstwy i detale. Konsumpcja wielokrotna z dokładnym przeżuwaniem jest bardzo zalecana.
Jakub Kozłowski (Wydawnictwo In Rock z Czerwonaka)
KSIĄŻKA: Barbara Supeł „Pewnego dnia odwiedziłam dziadka”
To ciepła opowieść o rodzinnych więziach i znaczeniu wspomnień, o poczuciu bezpieczeństwa i różnych sposobach na pamiętanie o bliskiej osobie. Sześcioletnia Halusia nie poznała swojego dziadka, bo umarł zanim ona się urodziła. Jednak babcia dba, żeby wnuczka czuła bliskość jej kochanego męża. Opowiada dziewczynce o ulubionych zajęciach, przytacza najczęstsze powiedzonka, zdradza małe sekrety. Dzięki temu Helusia wie, że dziadek nie był może idealny, ale bardzo kochał rodzinę. Wspólne dbanie o grób zbliża babcię i wnuczkę, nadaje sens tęsknocie, pomaga oswoić strach przed nieznanym. Barbarze Supeł udało się stworzyć wzruszającą opowieść bez infantylnego wskazywania co dobre, a co złe.
Magdalena Kozłowska (Biblioteka Publiczna w Swarzędzu)
FILM: „Mój syn Ezra” 
Życie aspirującego komika Maxa Bernala to chaos i improwizacja. Ma za sobą nieudane małżeństwo i autystycznego syna o imieniu Ezra, którego kocha nad życie. Od pewnego czasu mieszka u ojca i wciąż próbuje się przebić w świecie komedii. Gdy dowiaduje się, że jego była żona za namową lekarza chce umieścić Ezrę w szkole specjalnej, bez jej wiedzy zabiera syna w podróż przez Stany. Nie chce pozwolić, by szkolne mury oddzieliły chłopca od zwykłego życia i na zawsze zamknęły go w jego własnym świecie. Wierzy, że „inność” Ezry nie jest wyrokiem skazującym go na funkcjonowanie na marginesie tzw. normalnego świata. Eskapada pełna szalonych perypetii i niezwykłych spotkań będzie dla ojca i syna okazją do odkrycia na nowo łączącej ich więzi.
Joanna Sobik (Kostrzyńskie Kino za Rogiem)
„Qwirkle”
To gra abstrakcyjna składająca się ze 108 drewnianych klocków o sześciu różnych kształtach i sześciu różnych kolorach. Gracze zaczynają grę z sześcioma klockami. Pierwszy gracz umieszcza klocki o jednym pasującym atrybucie na stole. Kolejny gracz dokłada klocki sąsiadujące z co najmniej jednym wcześniej zagranym klockiem. Wszystkie klocki muszą być zagrane w linii i pasować do koloru lub kształtu poprzedniego klocka. Zdobywamy punkt za każdy zagrany klocek plus wszystkie sąsiadujące klocki. Jeśli gracz ukończy linię zawierającą wszystkie sześć kształtów lub kolorów, zdobywa dodatkowe sześć punktów. Następnie gracz uzupełnia swoją rękę do sześciu klocków. Gra kończy się, gdy worek do losowania zostanie opróżniony, a jeden z graczy zagra wszystkie klocki. Bardzo ciekawa gra abstrakcyjna. Proste zasady, drewniane klocki… Klasyk!
Tomasz Skoracki (Stowarzyszenie Miłośników Gier Planszowych „Kości”)
