Menu główne
Środki finansowe z budżetu państwa
Pomoc dla Ukrainy
Obszar Natura 2000 Ostoja Rogalińska
Część północna ostoi leży na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego, chroniącego polodowcowy krajobraz z wydmami, rynnami i głazami narzutowymi. Na terenie tym leży 12 jezior, głównie eutroficznych (m.in. Jezioro Łódzkie, Dymaczewskie, Witobelskie, Góreckie, Rosnowskie). Większą część powierzchni ostoi porastają sosny, z domieszką dębu, świerka, brzozy, grabu i lipy, tereny wilgotne – łęgi wiązowo-jesionowe, a bagienne – lasy z olszą czarną i zarośla łozowe.
Część południowa ostoi leży w granicach Rogalińskiego Parku Krajobrazowego, na obu brzegach Warty. To fragment doliny Warty, gdzie rzeka meandrując utworzyła na terasie zalewowej liczne starorzecza, otaczone łąkami i bagnami. Charakterystyczne dla tego rejonu jest skupisko starych dębów (1435), o obwodach od 2 do 9,5 m. Najstarsze liczą kilkaset lat, a najsłynniejsze z nich – Lech, Czech i Rus – liczące około 600 lat, rosną w przypałacowym parku w Rogalinie.
Na terenie ostoi swoje miejsca lęgowe mają: kania ruda, kania czarna oraz batalion, a w okresie wędrówek ptasich bywa tu nawet 8000 gęsi zbożowych.
Ostoja w większości rozciąga się na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego oraz Rogalińskiego Parku Krajobrazowego, z rezerwatami: Krajkowo i Goździk Siny.
